MIT-onderzoek toont aan dat oceaanbewegingen invloed hebben op koolstofniveaus in de atmosfeer

Een recente studie van MIT-onderzoeker Jonathan Lauderdale onthult dat naarmate de klimaatverandering voortschrijdt en de omkerende circulatie van de oceaan verzwakt, een complex terugkoppelingssysteem tussen oceaanijzer, voedingsstoffen, micro-organismen en liganden kan resulteren in hogere koolstofniveaus in de atmosfeer. Dit is in tegenspraak met eerdere theorieën die suggereerden dat een langzamere oceaancirculatie zou leiden tot lagere kooldioxideniveaus in de atmosfeer.

Het sleutelelement in de ontdekking van Lauderdale zijn liganden, organische moleculen die zich binden met ijzer, waardoor het oplosbaar en bruikbaar wordt voor oppervlaktefytoplankton, dat kooldioxide uit de atmosfeer absorbeert. Uit het onderzoek blijkt dat een zwakkere oceaancirculatie het opwaartse transport van voedingsstoffen en koolstof uit de diepe oceaan beperkt, waardoor de groei van fytoplankton en de productie van liganden afneemt. Hierdoor is er minder ijzer beschikbaar voor de absorptie van koolstofdioxide uit de atmosfeer, wat leidt tot hogere koolstofniveaus in de atmosfeer.

Dit onderzoek, dat gepubliceerd is in Nature Communications, suggereert dat de verwachte afname van kooldioxide in de atmosfeer als gevolg van een verzwakte oceaancirculatie mogelijk niet plaatsvindt zoals eerder werd gedacht. De bevindingen benadrukken hoe belangrijk het is om rekening te houden met deze genuanceerde terugkoppelingsmechanismen in klimaatmodellen en voorspellingen van koolstofopslag.